Samotna Mogiła

W gęstwinie drzew w głuszy leśnej

Samotna mogiła skryła się przed światem

Na niej brzozowy Krzyż pochylił się do ziemi

Jakby chciał zawstydzony schować się na wieki.

Przed laty młodzieniec młody

Walcząc dzielnie w obronie Polski

Od wroga kulę dostał w serce

I w tej mogile pochowano Go naprędce.

Tam daleko w domu matka Jego została

Na swojego synka niecierpliwie czekała

Od okna do progu domu ścieżkę wydeptała

Zatroskana że nie wraca łzy gorzkie wylewała.

Lata płynęły synek nie wracał

Pękło z żalu Matczyne serce

Zapewne w niebie synka spotkała

I o swojej tęsknocie Mu opowiadała.

Nadeszły czasy gdy w wolnej Polsce

Ktoś odnalazł samotną mogiłę

I chcąc o żołnierzu pamięć zachować

Postanowił Go godnie pochować.

Na Jego pomniku wyryto takie zdanie

Tu spoczywa żołnierz nieznany

Co walczył dzielnie byśmy wolni byli

I nasza piękną Ojczyzną się cieszyli.

Jeszcze wiele samotnych mogił ziemia kryje

Dużo ich odnaleziono i hołd oddano

Inne wciąż czekają na odnalezienie

Modlitwę ,pamięć ,zadośćuczynienie .

M.K

SIEMIECHOW.PL